Η μαχητική Τέχνη Jeet Kune Do (Way of the Intercepting Fist) δημιουργήθηκε από τον θρυλικό Bruce Lee. Αποτελεί μία σύγχρονη πολυμορφική μαχητική τέχνη με στόχο την ρεαλιστική εξοικείωση του μαχητή σε όλα τα πεδία μάχης (Ranges: Kicking, Punching, Trapping, Standing Grappling, Ground Fighting) και στην ανάπτυξη των μαχητικών δεξιοτήτων μέσω ουσιαστικής τεχνογνωσίας και έκθεση σε σύγχρονες προπονητικές μεθόδους.
Η μαχητική θεωρία του JKD (Jeet Kune Do, Τζιτ Κουν Ντο) διδάσκεται με επιστημονική τεκμηρίωση, ανάλυση και κατακερματισμό των επιμέρους παραγόντων που την διέπουν. Τίποτα δεν θεωρείται απόλυτα δεδομένο και μέσο αυτής της συνεχούς "αμφισβήτησης" προωθείται η απρόσκοπτη αναζήτηση πιο αποδοτικών μεθόδων. Σε τελική ανάλυση το JKD είναι μία επιστήμη "επίλυσης προβλημάτων και μαχητικής διαπαιδαγώγησης" και μπορεί να οριστεί ως: "Χρησιμοποιώντας καμία οδό σαν οδό, κανένα περιορισμό σαν το μόνο περιορισμό". Η μαχητική Τέχνη JKD διαθέτει επίσημη ύλη (Jun Fan Arts), η ύλη απαρτίζεται από ένα σύμπλεγμα τεχνικών, γυμνασμάτων, προπονητικών μεθόδων και θεωριών όπου αποτελεί το θεμελιώδες οπλοστάσιο του μαχητή. Οι προπονήσεις διεξάγονται με την μορφή cross-training, equipment-training (γάντια στόχοι, Thai pads, σάκοι κτλ.) και δίνεται έμφαση στο συχνό sparring του ασκούμενου (με πλήρη προστατευτικό εξοπλισμό). Ο Bruce Lee άντλησε και μετάτρεψε στοιχεία από συνολικά 26 μαχητικά συστήματα όπως: Western Boxing, Western Fencing, French Savate, Japanese Judo, Japanese Jiujitsu, Western Wrestling, Muay Thai, Burmese Bando, διάφορα Βόρεια και Νότια στυλ Kung-Fu. O Dan Inosanto μετέπειτα πρόσθεσε συμπληρωματικά στοιχεία από Filipino Kali, Filipino Panantukan, Brazilian Jiu-jitsu, Shoot Wrestling και Maphilindo Silat. Η ύλη πιο συγκεκριμένα περιλαμβάνει: 1. Τεχνικές χτυπημάτων με τα χέρια και τους αγκώνες 2. Τεχνικές λακτισμάτων και χτυπημάτων με τα γόνατα 3. Τεχνικές κλειδωμάτων αρθρώσεων 4. Τεχνικές πνιγμών και ασφυξίας 5. Πάλη (όρθια-εδάφους), ρίψεις, τεχνικές takedown και sweeping 6. Kali Weaponry (μονό ραβδί, διπλά ραβδιά, μαχαίρι, Balisong, Tabak Toyok, Sibat, Palm Stick, Kerambit) 7. Ανορθόδοξες τακτικές (Kina Mutai) Κάθε ασκούμενος έχει διαφορετικό σωματότυπο και μαχητικές ικανότητες, μέλημα της τέχνης του JKD είναι ο εντοπισμός των μαχητικών μειονεκτημάτων κάθε ασκούμενου και η ενίσχυση των αθλητικών δεξιοτήτων (Attributes). Ο Bruce Lee θεωρούσε ότι ο μαχητής δεν πρέπει να είναι απλώς ένας καλός τεχνίτης, αλλά ένας ολοκληρωμένος αθλητής με υψηλές δεξιότητες (συγχρονισμός, χρονισμός, αντοχή, κιναισθητική αντίληψη, εκρηκτικότητα, ακρίβεια, ρυθμός, σωματική και εγκεφαλική ταχύτητα κτλ.). Οι ασκούμενοι ακολουθούν ως καθοδηγητική γραμμή τα εξής: οικονομία ενέργειας, απλότητα, αμεσότητα, αποδοτικότητα, σωστή μηχανική σώματος, συνεχόμενη ροή και αρμονική μετάβαση από ένα μαχητικό πεδίο σε ένα άλλο κτλ. Ένας ασκούμενος στο JKD προετοιμάζεται στο να μπορεί να αντιμετωπίσει μαχητές από άλλες μαχητικές τέχνες, ο Bruce Lee και ο Paul Vunak παρατήρησαν ότι σε αληθινές οδομαχίες κάποιος χάνει συνήθως για 2 κύριους λόγους: 1) Χαμηλές δεξιότητες πχ. Ένας μαχητής υστερεί σε σωματική αντοχή, 2) Άγνοια για το μαχητικό πεδίο του αντιπάλου πχ. Ένας μαχητής εξειδικευμένος σε λακτίσματα, αλλά με μηδαμινή εμπειρία σε μάχη εδάφους. Στο JKD οι ασκούμενοι είναι πάρα πολύ προσαρμοστικοί και αντιλαμβάνονται την τεχνοτροπία του αντιπάλου άμεσα, έτσι παρασύρουν τον αντίπαλο σε άλλα πεδία όπου έχουν περισσότερες πιθανότητες και επιδεξιότητα. Η μαχητική Τέχνη του JKD είναι συνεχώς εξελισσόμενη και προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής, άξιοι συνεχιστές της Τέχνης όπως ο Dan Inosanto, Paul Vunak, Burton Richardson έβαλαν τις δικές τους “πινελιές” ενισχύοντας την αποδοτικότητα της Τέχνης καθώς και προσδίδοντας μία ποικιλομορφία μέσα από το δικό τους πρίσμα. Η εκπαίδευση στο JKD είναι προοδευτική και μπορεί να παρομοιαστεί σαν την εκμάθηση που είχαμε στο σχολείο. Πρώτα ο ασκούμενος μαθαίνει την αλφαβήτα (στάση σώματος, απλά χτυπήματα με τα χέρια και αποκρούσεις), ύστερα μαθαίνει να γράφει λέξεις και προτάσεις (προχωρημένες τεχνικές), ύστερα μαθαίνει να γράφει ενότητες (ελεύθερες τεχνικές), ύστερα μαθαίνει γραμματική και συντακτικό (γυμνάσματα, θεωρίες, στρατηγικές και sparring). Όπως ένας μαθητής γίνεται αυτοδύναμος στο να μπορεί να γράψει μόνος του εκθέσεις, έτσι και ο ασκούμενος στο JKD έχει πάρει όλα τα εφόδια για να μπορεί να μάχεται. Έπειτα ο μαθητής πάει στο πανεπιστήμιο να εξειδικευτεί όπου έχει κλίση, το ίδιο ισχύει για τον ασκούμενο στο JKD, εντοπίζουμε την μαχητική κλίση του ασκούμενου και την ενισχύουμε, εδώ το ταξίδι της αυτοανακάλυψης μόλις αρχίζει... |
|